Filmler

Başrol olmanın çeşitli yolları vardır. Bazıları deneme çekimleri sırasında seçilir bazıları da Kate Winslet’ın Titanik’te kazandığı ün sonrasında olduğu gibi, ünleriden dolayı bu roller için teklif alır. Fakat her deneme çekimi başarılı geçmez ya da oyuncular, yönetmenler tarafından yapılan teklifleri her zaman kabul etmezler. Örneğin Russell Crowe, içgüdüleri ona bunun doğru gelmediğini söylediği için Yüzüklerin Efendisi’nde oynamayı reddetmiş.

Bir televizyon dizisi çekmek hiç de kolay bir iş değildir. Özellikle de yüksek kaliteli projeleri hayata geçirmek daha da zordur. Kostüm tasarımcıları, dekoratörler, kameramanlar ve başka görevleri olan yüzlerce kişi, ortaya iyi bir ürün çıkarmak için günler boyu çalışır. Oyuncuların işleri de kolay değildir. Bazen saçlarında jöleyle 11 saat dolaşmaları ya da jöleye bulanmış bir bebeğin ağlamasını dinlemeleri gerekir.

Sinema tarihindeki birçok unutulmaz performans arasında, özellikle akıllara kazınan bazı roller vardır. Bunun nedeni ise oyuncuların dış görünüşlerini değiştirmek için haftalarca aç kalarak ya da eskisi kadar kolay hareket edemeyecek kadar kilo alarak gerçek bir çaba sarf etmiş olmalarıdır.

Tarihi filmler bize sıklıkla yansıttıklarını söyledikleri dönemle hiçbir ilgisi olmayan kıyafetler gösteriyor ama bu, sanatçıların ihmalinden kaynaklanmıyor. Çoğu zaman tasarımcılar bunu, filmi daha etkileyici hâle getirmek için kasten yapıyorlar. Geçtikleri dönemi yansıtmalarının yanı sıra kıyafetlerin, oyuncunun varlığını öne çıkarması, filmin genel konseptine uyması ve modern izleyici tarafından anlaşılabilir olması gerekiyor. Eğer bir ekip bu maddelerin hepsini gerçekleştirebiliyorsa çekilen filmin başarılı olması mutlak hâle geliyor.

Kostümler, film karakterlerinin canlılık kazanmasına ve daha inandırıcı olmasına yardımcı olur. Tüm oyuncular, bir kostümü giyip rollerine bürünecekleri ilk anı her zaman iple çekerler. Ancak yıldızlar, bu kıyafetlerin içinde her zaman rahat etmezler. Bazı durumlarda giyinme odasında saatlerce zaman geçirip haftalarca, hatta aylarca dar ve ağır kıyafetler giymeye mecbur kalırlar.

Hepimiz filmlerin büyülü dünyasını severiz. Bir polis memurunun havalandırma boşluğundan sürünerek ilerlediğini ya da arkada muhteşem bir patlama varken ekrana doğru yürüyen bir İngiliz özel ajanı başka nerede görebiliriz ki? Ne yazık ki bu olaylar, yalnızca yönetmenlerin hayal gücünde yaşanıyor. Gerçi, biz yine de onlara inanmak istiyoruz.

Bilim, hamileliğin çalışan kadınları son derece güçlü bir şekilde etkileyebilmesinin birçok nedenini sıralayabilir. Ancak bu zorluklar, Hollywood’daki süper-anneler için âdeta çocuk oyuncağıydı. En sevdiğimiz kadın oyuncuların oynadığı efsanevi rollerin çoğu, oyuncuların kendi bebeklerine hamile oldukları zamanlarda çekildi ve biz bunu fark etmemiş bile olabiliriz.

Filmlerde kullanılan yeşil ekran ve çokça Bilgisayar Üretimli İmgeleme (CGI), oyuncuların hayal güçlerinin geniş olmasını gerektirse de izleyiciler, işlerin arka planda nasıl ilerlediğini görmeye bayılırlar. Filmde görülen alanların yapım sonrası kısımda eklendiğini, garip kostümleri görmek ve makyözlerin kullandığı hileleri öğrenmek gerçekten de çok eğlenceli!

Sanat birçok hazırlık, bağlılık ve fedakârlık gerektirir. Yeni film rolü için hazırlanan bir oyuncu da bir sürü aşamadan geçmek zorunda kalarak bu gerçeği her seferinde doğrular. Birçok oyuncu, kusursuz bir karakter elde etmek için metot oyunculuğu kavramını benimsiyor. Oyuncuların ağır kostümler giyip peruk takmalarını ve yüzlerindeki tabakalarca protez organ ile makyajla baş etmelerini gerektiren bazı roller vardır. Ancak tüm bunlar, işin yalnızca yarısıdır.

Ne zaman hedeflerimizi detaylı bir şekilde planlasak ya da her zaman hayalini kurduğumuz bir iş için başvursak heyecanlanırız. Hatta bir göreve uyum sağlamak için fazladan zaman ve çaba harcarız. Bu durum, ünlü oyuncular için de geçerli. Ünlüler de bir şeyi her ne kadar çok isteseler de bazı fırsatları kaçırırlar ve bu gayet normal. Önemli olan şey yoluna devam etmek ve bundan ders almaktır.

Manhattan’da Sihir, 2007 yılında gösterime girdi. Bu, peri masalındaki bir prensesin, günümüz dünyasında yaşaması için büyülenmesiyle kendini birden dünyamızda bulmasını anlatan müthiş bir komedi filmi. Prömiyerinden beri karakterlerin karizmasından ve hikâyenin özgünlüğünden dolayı film, bunca zamandır devam filmini bekleyen bir kitle yakaladı.

Hayat genellikle inanılmaz tesadüfler ve açıklanamaz bir çelişkiler dizisidir. Simpsonlar dizisinde Bay Burns, bir başyapıt yazacaklarını umarak maymunlara daktilolar vermiştir ve anlaşıldığı üzere, bunun gerçekleşebilme ihtimali çok düşük olsa da vardır. Aynı şekilde, ünlüler de bizden çok uzaktalarmış gibi görünseler de sonuçta bizimle aynı fizik yasalarına göre yaşarlar. Yani onlar da tuhaf tesadüflerle karşılaşır ve acayip korkulardan muzdarip olurlar.

Çoğu oyuncu, çıktıktan sonra gişe rekoru kıran filmlerdeki rolleri geri çeviriyor veya bazen rolü sevmiş olsalar da rol için seçilen kişi olmuyorlar. Bazıları bu kararlarından pişman olabilirken, Leonardo DiCaprio ve Julia Roberts gibi film yıldızları, canlandıramadıkları karakterler için hiç pişmanlık duymuyor.

Titanik filmi vizyona gireli 24 yıl oldu. Fakat hâlâ birçok insan için tüm zamanların en sevilen filmlerinden biri. Ergenliklerinde ya da çocukluklarında Titanik’i sinemalarda izleyenler, bugün artık birer yetişkin. Saoirse Ronan, Emma Stone ve Taylor Swift, bu filmi hâlâ tekrar tekrar seyrediyor ve hâlâ çok seviyor.

Matthew McConaughey, Titanik’in senaryosunu okuduktan sonra böyle sıkıcı bir filmde oynayamayacağını ve bu filmin başarısızlığa mahkum olduğunu söylemişti. Ancak Titanik, günümüzde klasik filmlerden biri olarak kabul ediliyor. McConaughey, muhtemelen bu kararından en az birkaç kez pişman olmuştur. Matthew’un hislerini anlayan birçok oyuncu var. Çünkü bu oyuncular, kendilerini daha popüler ve daha ünlü yapacak filmlerde oynamayı reddettiler.

Bazı aktörler ve aktrisler rolleriyle o kadar özdeşleşir ki o rolü onların yerine başkasının oynamasını hayal bile edemeyiz. Bunun nedeni, bu oyuncuların sadece yönetmenin söylediklerine riayet etmekle kalmayıp, aynı zamanda bir sahneyi kendi kafalarında yaratarak doğaçlama yapmaktan çekinmemeleridir.

Oyuncular, kendilerini başka insanlara kolayca dönüştürebiliyor ve tek bir hayat yerine yüzlerce hayat yaşıyorlar. Bugün bir oyuncu, Kleopatra’yı canlandırıyorken birkaç yıl sonra bir çizgi film uyarlamasında garip bir kayınvalideyi canlandırıyor olabilir.

Bir film gişe rekoru da kırabilir, tamamıyla bir fiyasko da olabilir. Bu yüzden Hollywood yıldızları, bir filmdeki rolü kabul etmeden önce uzun uzun düşünür. Bazı sanatçılar risk almak istemez ve sonrasında büyük sükse yapan projelerde yer almayı reddederler.

Harley Quinn ve Joker, Clementine ve Joel, Kate ve Leo... Bu çiftler birer efsane hâline geldi. Onların ilişkileri hakkında kimi zaman kendi ilişkilerimizden daha çok endişelendik ve aşklarına inandık. Bu çiftleri oluşturan erkek ve kadın oyuncular mükemmel bir uyuma sahipti, ancak aralarında ciddi bir yaş farkı olduğuna dair hiçbir fikrimiz yoktu.

Shrek filmi 2001’de çıktı. Film, yeşil ve huysuz bir devin, arkadaşı eşekle birlikte büyülenmiş bir prensesi kurtarma maceralarını anlatıyor. Bu filmin konusu ve karakterleriyle, başka birçok yapım arasında benzerlikler bulabiliriz, ama Taht Oyunları dizisiyle aralarındaki benzerlikler gerçekten de sayılamayacak kadar fazla!