Duygusal Olarak Dengeli ve Zeki Çocuklar Yetiştirmek İçin Önemli Olan 8 Şey

Birçok ebeveyn, çocuklarının iyi notlar almasını ve prestijli üniversitelere gitmesini ister, ama bu süreçte EQ (duygusal zekâ) çoğunlukla ihmal edilir. Aslında duygusal zekâ, işinizde başarılı olmanıza yardımcı olmaktan stresle baş etmeye ve etkili iletişimde olabilmenize kadar birçok yerde inanılmaz yararlıdır.

Olumlu Bak’ta bugün, çocuğunuzun duygusal zekâ sanatında uzman olmasına yardımcı olabilecek 8 şeyi sizinle paylaşıyoruz.

1. Olumsuz duygulardan kaçınmayın.

Olumsuz duyguları görmezden gelmek ve hatta bu duyguları gösterdiği için çocuğunuzu suçlamak, çocuğunuzda depresyona sebep olabilir. Onları kınamanız ya da tepkisiz kalmanız, olumsuz duyguları hissetmekten korkmalarına sebep olabilir. Probleme odaklanmak ve çözmek, her şey iyiymiş gibi davranmaktan daha iyidir. Zor durumlarda sürekli korunma, duygusal zekâyı güçlendirmez.

Hatta tam aksine, duygusal zekâyı geliştirmenin anahtarı, problemleri çözmekten geçer.

2. Aktif dinlemeye odaklanın.

Dikkat verilen konuşmalar, duygusal zekâyı öğretmenin temel bir parçasıdır. Bu, bir konuşmaya tamamen odaklanmayı gerektirir. Bu süreçte diyaloğu takip edersiniz, vücut dilinizi kullanırsınız ve verilen mesajı en derinlemesine anlamaya çalışırsınız. Bu sayede çocuğunuz hem sevildiğini hisseder hem de daha fazla öz güven sahibi olur.

3. Çocuklarınıza problem çözmeyi öğretin.

Çocuğunuza öfke nöbetleri geçirmek yerine bir problemi nasıl çözebileceğini öğretmek çok önemlidir. Duyguları tanımak önemli olsa da bunun tek başına bir faydası yoktur. Çocuğunuzu, sizden veya duygularını onaylayabilecek insanlardan yardım istemesi konusunda cesaretlendirin. Farklı çözüm yolları bulmasına izin verin ve kazanmak için can attığı bağımsızlığı ona tanıyın.

4. Rol yapmadan yararlanın.

Rol yapmak, eğlence yoluyla gerekli sosyal becerileri öğretir. Çocuklar, sosyal ve duygusal rolleri deneyerek empati yapmayı öğrenirler. Rol yapmak, duyguları keşfetmeye yardımcı olur. Yaratıcılığı öğretmenin yanı sıra, başka insanların bakış açılarını anlamalarını da sağlar.

5. Çocuklarınızın olumsuz duygularını güvenli bir şekilde ifade etmelerine izin verin.

Bazen hayal kırıklığıyla baş etmek çocuklar için zor olabilir. Çocuklar, kendilerini nasıl hissettiklerini ifade etmeyi öğrenmezlerse şiddete başvurabilirler. Bu durumda, onlara sağlıklı bir şekilde rahatlamayı öğretin. Mesela, yastık yumruklamak ya da koşmak, birilerine vurmaktan veya bir şeyleri kırmaktan daha iyidir.

Bunu düzgünce yapabilecekleri yolları göstermek için bazı durumları rol yaparak da canlandırabilirsiniz.

6. Çocuklarınıza, onları tetikleyen şeyleri keşfetmeyi öğretin.

Çocuklarınızı ’’kötü duygular’’ diye bir şeyin olmadığına ikna etmeniz gerekiyor. Onlara öfke nöbeti geçirmemelerini ya da ağlamamalarını söylemek yerine, onları neyin üzdüğünü veya sinirlendirdiğini bulun. Sinirin en yaygın tetikleyicileri arasında beklenmedik değişiklikler veya yeni sosyal durumlar vardır. Aynı zamanda, açlık ve yorgunluk gibi bazı fiziksel etkenler de buna dâhildir. Küçük çocuklar için bu etkenleri anlamak her zaman mümkün olmasa bile bunları konuşarak çözmeye değer.

7. Vücut dilini anlatın.

Duygular bizi fiziksel olarak etkiler. Sinirlendiğimizde başımız ağrır veya kaygılandığımızda midemizde kelebekler uçuşur. Çocuğunuzun panik olmaya başladığını hissettiğinizde onu durdurun ve kendisini nasıl hissettiğini sorun. Duyguların ilk belirtilerini fark etmek, onlarla baş etmesini kolaylaştıracaktır.

Ayrıca, insanlar duygularını her zaman sözlerle ifade etmez. Bu gerçeği bilmek, onlara başkalarının kendilerini nasıl hissettiği konusunda daha iyi bir anlayış kazandıracaktır.

8. Kendi duygularınızı bastırmayın.

Açık ve dürüst ebeveynler bir güven ortamı yaratır. Bu yüzden, böyle ebeveyni olan çocuklar, problemlerini ve endişelerini paylaşmak konusunda kendilerini daha rahat hisseder. Ancak sürekli mutlu ebeveyn maskesi takarsanız çocuğunuzun kafasını karıştırırsınız. Çünkü onlar bir şeyin yanlış olduğunu düşünürken siz normal davranıyorsunuzdur.

Bunun bir sonucu olarak çocuklar, kendi duygularını görmezden gelir ve başkalarının duygularını anlamakta zorluk çekmeye başlar.

Siz çocuklarınıza duygusal zekâyı öğretiyor musunuz? Sizce bu önemli bir şey mi?