Aramızdaki Pelerinsiz Kahramanları Anlatan, İnsanın İçini Isıtan 20 Hikâye

İnsan bazen kendini tek başına üstesinden gelmekte zorlanacağı durumlarda bulabiliyor. Neyse ki dünya, yardıma ihtiyacı olanlara el uzatmaya her zaman hazır olan iyi insanlarla dolu. Bu adsız kahramanlar, ilgilerini eksik etmeyerek insanları zor durumlardan kurtarmayı ve bir şekilde kendilerini özel hissetmelerini sağlamayı başarıyorlar.

Olumlu Bak’ta bugün, böyle insanları onurlandırmak ve insanlığa olan umudunuzu yeniden yeşertmek için bazı örnekleri sizinle paylaşmak istiyoruz.

• Bir arkadaşımla yabancı bir ülkedeyken bir nehri seyretmek için durmuştuk. Yaşlı bir adam bisikletle geldi, bize selam verdi ve iki tarafın da birbirinin söylediği hiçbir şeyi anlamadığını fark etti. Yine de bu beyefendi nehirdeki balıkları bize anlatmaya çalıştı. Sonunda bir kalem çıkarıp eline ve kollarına bir sürü farklı balık ve su hayvanını çizmeye çalışarak su altında nelerin bulunabileceğini bize gösterdi. Sonra bisikletine bindi ve yavaşça uzaklaştı. Bu, beni çok etkilemişti. © Castle_of_Aaaaaaargh / Reddit

• Bir adamla tanıştım ve Noel’e yakın bir zamanda evlendik. O yüzden, fazla paramız yoktu. Ona Noel’de tek istediğim şeyin plastik olmayan bir ağaç olduğunu söylemiştim. Ağaç almaya gittiğimiz zaman bir adamı kenara çekti, ona, sadece 20 dolarım var ve karım için bir ağaç almak istiyorum, dedi. Adam 1,5 metre yüksekliğinde birkaç ağaç gösterip, içlerinden en iyisini seçti ve arabamıza taşımaya başladı. Ağaç 50 dolardı ve kocam reddetmeye çalıştıysa da adam, “Lütfen, efendim. Bu, bizden olsun.” diyerek onu dinlemedi. Dükkân sahibi geri geldi ve “Mutlu Noeller” dedi. Bu, bize biraz olsun umut vermişti.
  © Morrigu84 / Reddit

• Sevgililer Günü’ydü. Portatif bir See’s dükkânında, dükkânı nasıl açıp kapatacağımı öğreniyordum. Bir kadın geldi, indirimli ürünlerimizi ve kutuda hangi şekerlemelerin olduğunu sordu. Ödemeyi yaptıktan sonra gitti. Yirmi dakika sonra küçük bir çiçek buketiyle geri gelip, çiçekleri bana getirdiğini söyledi. Daha önce hiç böyle bir hediye almamıştım. Beni ağlattı...
  © TheWeebQueen17 / Reddit

• Küçükken bir keresinde annemle bir takı mağazasına gittiğimizi hatırlıyorum. Bir arkadaşı için bir şeyler bakıyordu. Mağazanın sahibi bana elmas şeklinde beyaz bir taşı olan küçük bir kolye verdi. Pek pahalı görünmüyordu, ama böyle incelikleri özlediğimi hissediyorum. İsteyip istemediğimi öylesine sordu ve kötü bir niyeti olmadığı belliydi. Zaten annem de oradaydı ve bir şey olsa fark etmemesine imkân yoktu. Bir gün bir dükkân açarsam sattığım ürünlerin bazılarını arada sırada küçük çocuklara hediye etmek istiyorum.
  © call-me-sA5 / Reddit

• Bir keresinde çocuklarımı Dollar Tree mağazasına götürmüştüm ve oldukça zor bir gündü. Cüzdanımı evde unutmuştum ve onlara çok üzgün olduğumu söyledim. Büyük çocuğum çılgına döndü, o yüzden ikisini de mağazadan çıkarmaya çalışıyordum. Sonunda bir çalışan aldığımız şeylerin parasını ödedi (8 dolar kadardı). Kötü bir akıl hastalığıyla boğuşuyordum. Çocukları kocamın yardımı olmadan dışarı çıkarmak zaten başlı başına bir mücadeleydi. Bu olay beni o kadar etkiledi ki o hafta oraya gidip onlara 20 dolar verdim. O küçük iyilik hareketinin bana çok yardımı olmuştu.
  © callmesamus / Reddit

• 5 yıllık garsonluk kariyerimde ilk kez (sevinçten) gözyaşlarına boğuldum. Geçen hafta, ailesiyle birlikte küçük bir kız geldi, ben de taktığı Sinderella kolyesine iltifat ettim. Bu gece geri döndüler ve bana bir hediye getirmişti. Son günlerde zor zamanlar geçiriyordum ve bu jest gerçekten de günümü aydınlattı.
  © EevieeOso / Reddit

Çeviri: “İyi davrandığın için teşekkür ederim. Bu senin için çünkü sen onun kadar güzelsin”

• Pakistan’da evlendikten sonra benden bütün aileye yemek pişirmem istenmişti. Açıkçası nasıl yapacağımı bilmiyordum. Kendi evimde ancak bir roti [bir Hint yemeği] yapabiliyordum ve şimdi benden çok daha fazlasını yapmamı istiyorlardı. Hizmetlimiz Sehar, (ben ona teyze diyordum,) beni mutfakta ağlarken buldu ve sonra bunu atlatmama yardım etti. Yapmak zorunda değildi. Beni öylece bırakabilirdi, ama bana yardım etti. Onun sevgisini asla unutmayacağım.
  © AllForMyBoy / Reddit

• Çocukken annem ve ben Mcdonald’s’a gitmiştik. Hiçbir zaman çok paramız olmazdı. O gün annemden patates kızartması istedim, ama bunun için paramız olmadığını söyledi. (Bu durumda baskı yapmayacağımı bildiği için öyle demişti.) Siparişimizi alan adam ise buna kulak misafiri olmuştu. Daha sonra ben yemeğimi yerken patates kızartması getirdi, gülümsedi ve parmağını dudağına götürüp “sessiz ol” işareti yaptı. Çok küçük bir şeydi, fakat bunu hiçbir zaman unutmayacağım. O hareketi, benim küçük dünyamı güzelleştirmişti.
  © Unknown user / Reddit

• Bir gün işteydim. Antidepresanlarımı almayı unutmuştum ve müşterilerin siparişlerini birbirine karıştırmıştım. 2 çocuğuyla gelen orta yaşlı bir adam sıradaydı. Çikolatalı atıştırmalıklar aldılar ve yemek için oturdular. Bütün cam yüzeyleri silmeye karar verdim. Çalışırken duygularımı maskelemeyi bıraktım ve adam bunu fark etti. Camı nasıl temizlediğim hakkında yüksek sesle iltifat etti. Çocukları da ona katıldı ve kendimi çok daha iyi hissetmemi sağladılar.
  © petraslesbiangf / Reddit

• Arabamda yaşıyordum ve küçük bir kasabadayken kısa bir uyku çekmek için arabamı bir ağacın altına park etmiştim. Bir kadın, bir süredir orada olduğumu fark etti ve beni kontrol etmeye geldi. Sohbet ettik ve hayatımda neler olduğunu ona anlattım. Bana sıcak bir içecek ve sıcacık tutacak battaniyeler verdi.
  © Unknown user / Reddit

• Bir keresinde bir dükkâna girerken yaşlıca bir kadının çıkması için yol vermiştim. Büyülenmiş bir şekilde yanımdan geçip gitti. Sonra arkasına dönüp çok şaşkın bir bakışla, “Vay canına. Çok teşekkür ederim!” dedi. Ben de “Rica ederim...” diye mırıldandım. Çünkü önemli bir şey olduğunu düşünmemiştim. Fakat ben dükkâna girmeden önce kadın, “Bugünlerde hiç kimse, birinin dükkândan çıkmasına izin vermiyor. İtip geçiyorlar ve genellikle itilip kakılıyorum. O yüzden, çok teşekkür ederim.” dedi. Bu sözlerini yıllardır unutamadım.
  © Independent_Trip2158 / Reddit

• Bir keresinde caddede yürürken bozuk zemine takılıp düştüm. Oradan geçen bir kadın durdu ve iyi olup olmadığımı sordu. Birisinin beni gerçekten önemsemesi acımı azalttı. Çünkü daha önce de düşmüştüm ve ya bana gülmüşlerdi ya da beni görmezden gelmişlerdi. Daha önce hiç kimse, “İyi misin?” diye sormamıştı.
  © TheNameless00 / Reddit

• Atlanta’ya taşındığım zaman bir köpek kreşinde çalıştım ve düşündüğümün aksine bana para ödemediler. O yüzden, benzim alacak param kalmadı. Bu konu hakkında bir paylaşım yapınca hiç tanımadığım biri gelip beni aldı, beni gideceğim yere götürdü ve benzin almama yetecek kadar para verdi.
  © ***lien85 / Reddit

• Sıcaklık sıfırın altında olduğunda çalışmayan eski bir kamyoneti olan bekâr bir anneydim. O yüzden, hem çocukları okula hem de kendimi işe götürmek, sonra da eve geri getirmek için taksi tutmak zorunda kalacaktım. Ama bunun için param yoktu. Bir iş arkadaşım, soğuk günlerde arabasını bana ödünç veriyordu. O, uzaktaki bir semtte oturuyordu. Çocukları okula bırakıp onu evinden almama ve dönüşte de tam tersini yapmama izin veriyordu. Akşam bir yere gitmesi gerektiğinde ise kocasının arabasını kullanıyordu. O kadın hayatımı kurtardı...
  © Stunning_Interview38 / Reddit

• Yeni bir ülkedeydim ve oğlumu daha yeni doğurmuştum. Yanımda kocam dışında ailemden hiç kimse yoktu. Bir bebek sahibi olmanın verdiği endişelerle ve doğum sonrası depresyonuyla boğuşuyordum. Bir gün durup dururken öğrencilerimden birinin annesinden dondurulmuş yiyeceklerle dolu koca bir paket aldım. Gerçekten gözlerim doldu, çünkü bütün gün yemek yemek aklıma bile gelmiyordu ve yemek yapmak zorunda kalmamanın ikimize de büyük yardımı oldu.
  © pineyrua****joo / Reddit

Bir başkasına yardım etmek zorunda kaldığınız bir durum yaşadınız mı? Yoksa yardım edilen kişi siz miydiniz? Neler yaşadığınızı yorumlarda okumak isteriz!