Olumlu Bak
Olumlu Bak

“Herkesin Doğum Günü Kutlanmalı” Bir Kızın Nezaketinin Sıradan Bir Günü Nasıl Değiştirdiğinin Hikâyesi

Ebeveyn olan insanlar, çocuk yetiştirmenin, harcanan tüm sıkı çalışmanın karşılığını almaktan ibaret olmadığını, aynı zamanda sizi güldürecek çok sayıda komik hikâyenin de ortaya çıktığını bilirler. Çoğu zaman küçükler, kimsenin farkına varmadan kendi yaşam anlayışlarını bulur ve geliştirirler. Kızı sıradan bir günde herkese hoş bir empati ve nezaket dersi veren bu annenin başına gelen de tam olarak buydu.

(O zamanlar) 7 yaşındaki kızım, her küçük ev işinde yardımcı olmayı seviyordu. Bulaşıkları durulamayı, bitkileri sulamayı, mektupları ayırmayı ve hatta telefona cevap vermeyi bile seviyordu.

Bu yüzden, ne zaman benimle işe gelmesi ya da sıkıcı bir iş için dışarı çıkarmam gerekse onu meşgul etmek ve kendini işin değerli bir parçası gibi hissetmesi için ona küçük bir iş bulmaya çalışırdım.

Örneğin, marketteysek tüm kutuları, etiketleri görünecek şekilde çevirerek “tezgâhtarlara yardım etmesini” önerirdim. Gerçekten işe yarayan şey ise onun bu küçük işlerle meşgul olmasının, işlerimi çok daha çabuk bitirmeme izin vermesiydi.

Bir gün onu okuldan aldığımda, bir yapı marketine koşup acil bir onarım için birkaç şey almam gerekmişti.

Huzursuz olmaya başlamıştı, bu yüzden onu sıhhi tesisat kısmına bıraktım ve büyük boruları gözden geçirerek, boruları uygun tutucularla eşleştirip mağazaya yardımcı olabileceğini söyledim.

Babası bir tesisatçı. Bu yüzden, hangi boruları hangi tutucularla eşleştireceğini biliyordu. İşlerimi halletmek için biraz uzaklaştım. 10 dakika kadar meşguldüm ama ne yaptığını görmek için sık sık ona bakıyordum.

Bir süre sonra boruların yanından ayrıldı, diğer ürünleri kontrol ediyordu ve eğleniyor gibiydi.

Bu yüzden, birkaç dakika daha oyalandım ve birdenbire, genç, cıvıl cıvıl, 7 yaşındaki sesiyle “14. koridora yardımcı olun lütfen, 14. koridorda bir yardımcıya ihtiyacımız var” dediğini duydum.

Sıhhi tesisat bölümüne geri döndüm ama orada yoktu. Sonra çocuğun, “Gördüğümüz kadarıyla mağazada bir doğum günü var! Müşterimiz Nicholas Manikowski’nin doğum günü kutlu olsun!” dediğini duydum. Bu büyük mağazanın duyduğu muhtemelen en coşkulu duyuruydu.

Bu, alışveriş yapanların, anonsun geldiği yeri ayırt etmemi zorlaştıran alkışlarına ve uğultularına neden oldu, ancak zor da olsa anonsun nereden geldiğini seçebildim.

Oraya vardığımda, kızım, genç bir çiftle (7 yaş kadar genç değil, 25 kadar genç) sohbete dalmıştı ve hararetle bir dizi lavabo armatürüne işaret ediyordu.

Belki onlara benim nerede olacağımı falan soruyordur diye düşündüm ama onun yerine şunu duydum: “Ah evet, krom uzatmayı beğeneceksiniz. Bir daha asla bulaşıklarla uğraşmayacaksınız ve bu tam bir başyapıt. Ayrıca bu mağaza, bakırdan uzatıcılar da sunuyor ve...”

Müşterilerle neden musluk eklentileri hakkında konuştuğundan emin olamayarak, onu bulduğumu görünce rahatlayacağını düşündüm ve omuzuna dokundum. Bunun yerine arkasına döndü, “Affedersin, anne, bir müşteriyle konuşuyorum” dedi ve tartışmasına geri döndü.

Bu yüzden, karışmıyorum dercesine ellerimi havaya kaldırıp, tüm bunların nasıl sonuçlanacağını görmek için arkada bekledim. Çünkü kızım hakkında bir şey biliyorsam o, bir şey yapmaya karar verdiğinde, öyle ya da böyle bir şekilde yaptığıdır.

Böylece, yaşını önemsemeyen bu insanlarla lavabo hakkında konuşmaya, sorularını yanıtlamaya ve önerilerde bulunmaya devam etti.

İlk başta, oldukça düzgün tepkiler verirken, bir yandan da anlatımındaki akıcılık karşısında şaşkına dönmüştüm ve geceleri oturup Ev Geliştirme Kanalı’nı falan mı izliyor diye merak ediyordum ama çok geçmeden replikleri tanıdım.

(Kendinden de bir şeyler katarak) babasının işteki satış konuşmalarını tekrarlıyordu .

Babası, insanlara her zaman demirbaşlar konusunda tavsiyelerde bulunuyor ve müşterileri tedarikçilerinden satın almaya ikna edebilirse firması komisyon alıyor. Bu yüzden, ne kadar fazla mal satarsa o kadar iyi. Kızım da bunu yapıyor gibi görünüyordu. Çift, yepyeni bir lavabo almayı kabul ederek ayrıldı!

Diğer çocuğumu kreşten almak için acele etmem gerekmeseydi komisyon almak için mağazayı rahatsız ederdim.

Kızımın etrafı müşterileriyle sarılınca, ona az önce ne olduğunu sordum. Boruları düzenlerken insanların gelip ondan tavsiye almak istediğini açıkladı. “Sanırım akıllı görünüyorum!” dedi.

Neler olduğunu anlamam bir dakikamı aldı çünkü aslında bu yerde çalışacak yaşta olan pek çok insan diz çöküp boruları düzenliyordu ve bunlar çalışanlarla karıştırılmıyorlardı. Beni de daha önce hiç çalışan sanmamışlardı.

Kasaya gidene kadar neler olduğunu anlayamamıştım. O gün sanırım sınıfı bir geziye gitmişti ya da tüm çocukların öğretmen tarafından hazırlanan isim etiketlerini takması gereken bir sunum günü falan düzenlenmişti. Kendisiyle gurur duyuyordu ve isim etiketini üstünden çıkarmamıştı. Çalışanların yeleklerinde olanlardan ayırt edilemezdi. Sadece standart bir kırmızı ve beyaz “Merhaba! Benim adım ...” yazan bir etiketti.

İnsanlar o kadar otomatik pilottaydı ki onun yaşını anlamadılar ya da tesisat malzemeleri konusundaki eşi görülmemiş bilgisinden çok etkilendiler ve yaşını bir kenara bıraktılar.

Babasıyla işe gittiği için tam olarak ne önereceğini bildiğini kanıtladı. Anons sistemini nasıl kullandığını sordum ve onu mağaza müşterilerine yardım ederken gören bir çalışanın, onun ne kadar yardımcı olabileceğini anladığını, bu yüzden tıpkı benim boruları ayırmaya yardım etmesini istemem gibi, ondan bir duyuru yapmasını istediklerini söyledi. Kızım da yardım etmekten mutlu olmuştu.

Anons sistemini nasıl çalıştıracağını nasıl bildiğini sorduğumda bana, ablasının, ne zaman arkadaşlarıyla mağazaya gelse anons sistemini kullandığını söyledi (sık sık bebek bakıcılığı yapıyor ve bana bazı işlerde yardımcı oluyordu). Bunu bilmem iyi olmuştu.

Bir eşyayı seçmede yardımcı olduğu birinin, kendisine ellinci doğum günü hediyesi olarak evini nasıl yeniden şekillendirdiğinden bahsettiğini ve bowling salonunun doğum günlerinin duyurulmasından her zaman hoşlandığını da ekledi. Bu yüzden, duyuru konusunda biraz alıştırma yapmak istemişti. “Bu harika bir fikir değil mi?” dedi.

Yani, orada çalışmamıştı ama en az çalışanlar kadar yardımcı olmuş ve eminim, iki kat daha fazla eğlenmişti.

Sizce çocuklar, karmaşık görünen sorunları nasıl bu kadar zarif ve basit yollarla çözüyor? Çocuklarınız hakkında hatırladığınız komik veya dokunaklı bir hikâye var mı?

Ön izleme fotoğrafı kaynağı ligamentary / Reddit
Olumlu Bak/İnsanlar/“Herkesin Doğum Günü Kutlanmalı” Bir Kızın Nezaketinin Sıradan Bir Günü Nasıl Değiştirdiğinin Hikâyesi
Bu Yazıyı Paylaşın