İnsanlığa Olan İnancımızı Yenileyen 16 Aydınlık Zihin

Bir yabancının ya da değer verdiğimiz birinin bizim için yaptığı küçük bir iyilik, hayatımızı sonsuza dek etkileme gücüne sahiptir. Bu, özellikle de en çok ihtiyaç duyduğumuz anda tesadüfi olarak gerçekleşen iyi niyet göstergeleri için geçerlidir. Ayrıca, düşünceli bir güzel davranışımız yalnızca karşımızdaki kişiye fayda sağlamakla kalmaz, aynı zamanda diğer insanları da aynı davranışı sergilemeye teşvik eder.

• Bombay: Daha yeni sağanak yağmıştı. İş görüşmem vardı ve beyaz kıyafetler giymiştim. Yol genişliğinde bir su birikintisi vardı ve ne üzerinden atlayabilir ne de etrafından yürüyebilirdim. Su birikintisini izleyerek öylece durdum. Bir araba kenara çekti ve beni su birikintisinin karşısına kadar götürdü. © tam_arund / Twitter

• 10-12 yıl kadar önce, aşırı düşük olan trombosit sayımdan dolayı çok hastaydım. Hastane, kan bağışçıları bulmamı istemişti. Çok az tanıdığım biri, üniversiteye giden erkek kardeşini aradı. Beni hiç tanımayan bu erkek kardeş, 30 bölüm arkadaşıyla beraber kan vermek için Lilavati’ye kadar geldi! © shantanub / Twitter

• Oğlum muhtemelen 2 veya 3 yaşındaydı ve alışveriş merkezine gitmiştik. Oğlum, mağaza vitrinlerindeki şeylere bakmayı seviyordu. Orada kurulmuş bir oyuncak tren seti vardı ve içine 10 lira attığınızda trenin bir süreliğine gezinmesini izleyebiliyordunuz. O zamanlar gerçekten beş parasızdım ve üzerimde hiçbir zaman nakit para olmuyordu. Oğlum ise sadece vitrini izlerken bile mutlu oluyordu.
  
  Alışveriş merkezinde gürültülü bir genç grubu yanımızdan geçip gitti. Daha sonra, içlerinden biri geri geldi ve makinenin içine 10 lira atıp “Ben de trenleri izlemeyi hep çok sevmişimdir.” dedi. Ardından, hızla arkadaşlarının yanına döndü. Oğlumun yüzünde âdeta güller açtı. Bir yabancıdan, özellikle de alışveriş merkezinde arkadaşlarıyla takılan bir gençten böyle bir davranışı asla beklemezdim. © ess0ess / Reddit

• Küçük bir aile şirketinde uzun yıllar çalıştım. Patronumun babasında ileri evre akciğer kanseri olduğu ortaya çıktı ve oğluna/patronuma, aile şirketinin yönetimini devralma konusunda yardım etmem için beni görevlendirdiler. Yaklaşık 10 yıl sonra, kendi babama, akciğerlerine yayılan ileri evre kanser teşhisi kondu.
  
  Ne yazık ki babamın durumu, henüz evde oksijen temin etmeleri için gereken standartları karşılamıyordu. Patronum ise hemen bir oksijen yoğunlaştırıcı getirtti. Kendi babasının yaşadığı zorlukları hatırlamıştı ve bunun yardımcı olacağını biliyordu. Ona borcumu ödemek istedim ama bunu kabul etmedi. © Lisa Culbreth Byrns / Quora

• Geçen yıl karnım burnumdayken, bebek eşyaları satın almam gerektiği için alışveriş merkezine gittiğimi hatırlıyorum. Daha sonra bir taksiye yetişmeye çalışıyordum ve bir kadın, el arabamdaki eşyaları alıp taksiye yükledi. O gün eve gidene kadar ağladım. © khuvethe/ Twitter

• Yaklaşık 4 yıl önce, bir kitabı yazmayı ve düzenlemeyi bitirdim ancak uzun süre müsvedde olarak kaldı. Daha sonra kız arkadaşım, bu müsveddeyi aşırdı ve kaliteli, sert kapaklı olacak şekilde 6 tane kopyasını bastırdı. Bunları, Noel’de bana hediye etti. Yaklaşık bir dakika boyunca ne söyleyeceğimi bilemedim, sonra da bebek gibi ağladım. © its_a_metaphor_morty / Reddit

• Ben yedinci sınıfın ortalarındayken taşındık. Yeni bir şehir, yeni bir ortaokul... Öğle yemeği zamanı geldi ve gördüğüm ilk sıraya oturdum. Diğer herkes bahçenin belli bir bölgesindeydi. Biri yanıma geldi ve bana “Sen yenisin, değil mi? Gel, bizimle beraber otur!” dedi. O çocukla daha sonra hiç arkadaşlığımız olmadı ama onlarca yıl sonra bile o daveti hâlâ hatırlıyorum. © rejeremiad / Reddit

• Ben 5 yaşlarındayken, annem bekârdı ve hemşirelik okuluna gidiyordu. Çok az parası vardı ve küçücük, tek odalı bir dairede yaşıyorduk. Sitemizde oturan yaşlı bir adam, Noel Arifesi’nde Noel Baba kılığına girdi ve bana hediyeler getirdi. O harika Yunan aksanıyla, “Merhaba, ufaklık! Mutlu Noeller!” deyişini hâlâ hatırlayabiliyorum. Bu, çocukluğumun en güzel hatıralarından biri. © shadypines33 / Reddit

• Annem ve babamın berbat bir hâlde olduğu ve kız kardeşimin vefat etmek üzere olduğu zamanlarda, arkadaşlarımın ebeveynleri beni bir süreliğine yanlarına aldı; ancak bunu, (birkaç aylığına) bana bir pijama partisiymiş gibi göstererek yaptılar. Benim için ne kadar uğraştıklarını, bir yetişkin olunca fark ettim. © Fat_Bearded_Tax_Man / Reddit

• Birkaç yıl banka memuru olarak çalıştım. Maalesef sıkça rastladığımız bir sorun, cüzdanlarını kaybeden ya da çaldıran insanların banka ve kredi kartlarını iptal ettirmek için gelmeleriydi. Bu kişiler hemen oracıkta yeni kart alamıyorlardı çünkü cüzdanlarıyla beraber kimlik kartlarını da kaybetmiş oluyorlardı.
  
  Bu kişilerin çoğu, bana otobüs ya da taksi için bile yeterli nakit paralarının olmadığını söylüyordu. Ben de onlara ortalama 50 lira, taksiye binmeleri gerektiğinde ise daha da fazlasını veriyordum. İş arkadaşlarımın hepsi benim deli olduğumu düşünüyordu; ancak yıllar geçtikçe, yardım ettiğim kişilerin her biri, verdiğim parayı geri ödemek için özel olarak yolculuk edip yanıma geldi. © Tindi Crosbie / Quora

Hiç ihtiyaç sahibi birine yardım etmek için bir şey yaptınız mı? Anlatabileceğiniz dokunaklı hikâyeler var mı?