Yalnızca Çivi ve İplik Kullanarak Tahta Parçalarına Hayat Veren Sanatçı

İnsan ifadelerinin dünyadaki en çarpıcı yaratımlardan biri olduğuna şüphe yok. Bütün canlılar zaman içerisinde evrimleşti. Keza ifadelerimiz de aynı şekilde gelişti. Yalnızca bir gülümsemeden hikâye anlatan bir esere kadar sanat, hiçbir zaman görmezden gelinemez.

Olumlu Bak’ta kısa bir süre önce, tahta parçaları, iplikler ve çivi kullanarak yapılan çok farklı bir sanat dalını inceledik ve bu eserlerden çok etkilendik. Bu yüzden, @hlantakonstantin ile ilham kaynaklarına, değerlerine ve kendi sanat formunu nasıl tanımladığına dair bir röportaj yaptık. Şimdi gelin ve onun sanatsal yolculuğuna yakından bakalım.

1.

Soru: Bu sanat formunun arkasındaki ilhamın neydi?
Cevap: Bunu yapmayı kendi kendime öğrendim. (Dişçilik üzerine diplomam var. 3 yıl diş doktoru olarak çalıştım ve sonra sanat yapmak için işi bıraktım.) 2008’den beri çiziyorum. Başlangıçta yalnızca kara kalem kullandım, sonra pastel boyaya geçtim, sonra da renkli kalemlerle devam ettim. 2018’de iplik sanatı yapmaya başladım.

Bir arkadaşım, bana bazı insanların çivi ve iplik kullanarak bu tarz şeyler yaptığını söyledi ve “Hadi, kaktüs veya kar tanesi gibi bir şeyler yapalım!” dedi. Ben de ’’Evet! Müthiş bir fikir! Hadi, yapalım!’’ dedim. Ama nasıl kaktüs yapılacağını bilmiyordum. O yüzden, yaptığım şey Chester Bennington portresine döndü ve benim ilhamım bu oldu.

2.

Soru: Yaptığın şeyi insanlara söylediğinde ilk tepkiler nasıldı?
Cevap: Eşim dışında kimse, elime iplik ve çivi alıp, onlarla gerçekçi bir şeyler yaratmayı planladığımı bilmiyordu. Eşim, ’’Ben etrafında değilken ve çekiç sesi duyamayacağım zamanlarda ne istiyorsan yap.’’ demişti.

İlk gördüklerinde insanların tepkileri ’’Vay canına, iyi çizim! Ama bu ne ile yapıldı?’’ şeklindeydi. Fakat daha gerçekçi olan ve daha fazla çivi içeren renkli şeyler yapmaya başlayınca benzer tepkiler alabilmek daha zor oldu.

3.

Soru: Siyah-beyaz olmayan resimlerde renkleri ve devamlılığı nasıl sağlıyorsun?
Cevap: Bir yazılım veya algoritma kullanmıyorum. Benim sürecim pastel boya kullanmak veya akrilik boyayla çizim yapmak gibi. Olması gereken yerlere renkleri ekliyorum, farklı renklerde ve miktarlarda iplik kullanarak da ton ve gölge yaratıyorum.

4.

Soru: Bir resme harcadığın en uzun süre ne kadardı?
Cevap: Ben tam zamanlı bir sanatçıyım. Bir parçayla (bu, mavi alev dövmeleri olan siyah-beyaz bir Chester Bennington portresiydi,) uğraştığım en uzun süre 8 ay kadardı, ama çalışma sürelerim boyunca daha küçük parçalar için aralar da veriyorum.

5.

Soru: İşin hakkında bir sır paylaşmak ister misin?
Cevap: İşin hilesi şu: Resmin her bir parçasını detaylı ve süper gerçekçi yapmanız gerekmiyor. İzleyicinin gözünü ana nesnelere yönlendirmelisiniz. Ayrıca, çivi uçları için endişelenmenize de gerek yok. İnsan beyni her yerde yüz görmeye çalışır ve beyin, buna uymayan parçaları yok sayar.

6.

Soru: İlk resmin neydi?
Cevap: İlk çivi sanatı eserim burada.

7.

Soru: Dünyamızda sanatçı olmak ne kadar zor? Çoğu insanın bilmediği birkaç deneyim paylaşabilir misin?
Cevap: Zor, özellikle de günümüzde. Bazı insanlar, sanat eserlerimi sosyal medyada paylaştığım zaman kendi reklamımı yaptığımı düşünüyorlar. Benim için en zor kısmı ise hislerimi ve düşüncelerimi paylaşmakla kişisel sınırlarımı korumak arasındaki dengeyi sağlamak.

8.

Soru: Resim yapmaya kaç yaşında başladın ve bu yolculukta ailen ile arkadaşlarının oynadığı rol ne kadar önemliydi?
Cevap: Çizmeye 16 yaşımda başladım. Ailem, benim sanat yapmamı durdurmak ve beni vazgeçirmek için her şeyi yaptı. Sanatımdan kazandığım para maaşımla denk olmaya başladığında işimi bıraktım ve tam zamanlı bir sanatçı oldum. Bu, 2020’deydi.