18 Olumlu Bak Okuyucusu, Çocukların Tanıştıkları Herkese Doğruyu Söylemeye Bayıldığını Kanıtlayan Hikâyeleri Paylaştı

Hepimiz bir zamanlar çocuktuk, ancak çocuk olmakla o yılları hatırlamak arasında büyük bir fark var. İşte, tam da bu nedenle, sevgili çocuklarımızdan birinin hazırcevaplığı nedeniyle, yanaklarımızın kızardığını ve kulaklarımızdan duman çıktığını hissetmemiz hiç ender görülen bir şey değildir. Durumun tuhaflığını gizlemeye uğraşır ve yüzümüze gergin bir gülümseme yerleştirirken hiçbir şey olmamış gibi davranmaya çalışırız.

Olumlu Bak ekibi olarak, çocukların şakacılık ve hazırcevaplıklarıyla bize saflığın hâlâ harika bir şey olduğunu göstermelerine bayılıyoruz. Bu nedenle, okuyucularımızın bizimle paylaştığı bazı hikâyeleri sizler için derledik.

• Oğlum yaramazlık yaptığında sık sık “Dur canım, neden uslu durmuyorsun?” diyorum ve o da “Uslu durmak istiyorum, ama vücudum izin vermiyor.” diye cevap veriyor.
  © Gabriel Pineda / Facebook
• 3 yaşındaki kızımla otobüsteydik. Bir adam bindi ve yanıma oturdu.
  O: Anne, bu adam senin erkek arkadaşın mı?
  Ben: Hayır, o benim erkek arkadaşım değil.
  O: O zaman erkek arkadaşın kim?
  Ben: Erkek arkadaşım senin baban.
  O: Hayır, babamın başka bir kız arkadaşı var, sen onun kız arkadaşı değilsin.
  Ben: Peki, o kız arkadaş kim?
  O: Annie Teyzem. O, gerçekten onun kız arkadaşı. Ah anne, sana takılıyorum!
  Annie benim ikiz kardeşim. © Karito C. Vacalla Malaverry / Facebook
• Oğlum 4 yaşındaydı ve okumayı öğreniyordu. Bir gün Üç Küçük Domuzcuk hikâyesiyle alıştırma yapıyordu. Bitirdiğinde babası "Ne anladın? Bu hikâye bize hangi dersi veriyor? diye sordu ve oğlum da domuz yemenin çok zor olduğunu, artık yiyebileceğini düşünmediğini söyledi. © Astrid Maritza Vega R / Facebook
• Bir gün, parşömenlerin kullanıldığı tarihi bir film izlerken yeğenim bana okul kitaplarımın da böyle olup olmadığını sordu.
  © Josefina Diez / Facebook

• Bir keresinde oğlum 7 yaşındayken öğretmen sınıfta bir soru sormuş. Oğlum da cevap vermek için elini kaldırmış; o sırada çok mutlu ve cevabından eminmiş. Soru şuymuş: “Süt nereden geliyor?” Çocuğum “Ah öğretmenim, bunda ne var? Tabii ki buzdolabından.” diye cevap vermiş. Bunu biliyorum, çünkü öğretmeni bana gülerek anlattı. © Kenia Vazdo / Facebook
• Oğlum çok küçükken bir gün sahile gittik ve babasıyla bir süre suda kaldıktan sonra “Baba, tıpa nerede?” diye sordu. © Conchi Torres Montero / Facebook
• Bir gün en küçük kızım, ablası ve 2 kuzeni ile oynuyordu. Büyüdüklerinde ne yapacaklarını konuşmaya başladılar. Çok güldüm, çünkü hepsi çok inandırıcı bir şekilde “Evleneceğim ve çok çocuğum olacak” dedi. Ama en küçük kızım çok öfkeli bir şekilde onlara cevap verdi: “Peki, ben neden evleneyim? İnsanlar evlenince başka kadınların gelip kocalarını çaldığını görmüyor musun? Yani ben evlenmeyeceğim.” © Yessica Torres / Facebook
• Kızım bana, “Ben asla evlenmeyeceğim, yaşlanınca sana bakacağım ve kimse sana kötü davranmayacak.” diyordu. Bunu duymak beni ağlatmıştı. 4 oğlum ve bir kızım var. Evlenen ilk kişi kızım oldu. Bugün o zamanki masumiyetine gülüyor.
  © Ínes Viéipra / Facebook

• Kızım bir gün bana “Anne ben büyüyünce 4 çocuğum olacak. 2’sini sana vereceğim, 2’sine de ben bakacağım.” dedi. © Gonzalez Silvia / Facebook
• 6 yaşındaki kızım bilgisayar klavyesine bakıyordu ve bana “Anne klavyenin en zengin tuşu hangisi biliyor musun?” dedi. Ben de “Nasıl yani? Hangi tuşun en çok parası var diye mi soruyorsun?” dedim. Bana cevap olarak “4” dedi. Ben de şaşırarak “Neden?” diye sordum ve şu cevabı aldım: “Evet, bak.” Klavyeye baktım ve 4’ün üstünde $ işareti olduğunu gördüm. © Loren Streber / Facebook
• Yeğenim bir gün bebeği olan bir kadın gördü ve kadını azarladı. Bebeğinin dişlerini fırçalamadığı için dişlerinin döküldüğünü söyledi. © Rosa Paola / Facebook
• Evdeydim ve bir arkadaşım beni ziyarete geldi. 3 yaşındaki kızım yemek yemek istediği için bana seslenmeye başladı. Ona “Bir dakika içinde seninle ilgileneceğim!” diye cevap verdim. Bana arkadaşımın önünde “Beni açlıktan öldürecek misin?” diyerek çok nazikçe cevap verdi. Onun bu cevabına yalnızca gülebildik. © Deisy Hinestroza / Facebook

• Çocukken çok zayıf ve küçüktüm. Annem bana pancar yedirmek istediği için “Ye, Cata teyzen gibi güzel olacaksın.” dedi. Ben de “O kadar büyük ve şişman mı yani? Hayııır!” deyip kaçtım. 6 yaşındaydım. © Susana Carolina Herrera Salinas / Facebook
• Bir gün bir elektrikçiye gittik, ama elektrikçi meşguldü. Bizi sandalyelerin olduğu bekleme odasına götürdüler. Bekleme odasında annem, elektrikçinin yaklaşık 5 yaşındaki kızı ve ben vardık. Annem biraz topludur. Bekleme odasındaki sandalyeleri gördük ve tam oturacakken küçük kız “Hayııııır!” diye bağırdı: Şaşırdık, sandalyenin kırık olduğunu ve bu yüzden oturmamızı istemediğini sandık ama sonra anneme “Oturma, sandalyeyi kıracaksın” dedi. Gerçeği söylemek gerekirse, ilk başta donup kaldık. Sonra, hepimiz güldük.
  © Mary Michel / Facebook
• Kardeşi doğduğunda en büyük oğlum 6 yaşındaydı. Beni hastaneden almaya babasıyla birlikte geldi. Hastaneden çıktığımda beni görünce çok şaşırdı, karnıma dokundu, karnım hâlâ şişti ve şaşkınlıkla babasına sordu: “Kardeşimi çoktan çıkarmadılar mı?” © Lety Guzmán / Facebook

Çocukken anne babanızı utandıran şeyler söylüyor muydunuz? Çocukken yaşadığınız en utanç verici şey neydi?

Psst! Artık Olumlu Bak’ta kendinizi sınayabileceğiniz testler var. Hem de her gün yeni bir tane paylaşıyoruz. Hemen bir göz atın.